پروکتیت در اثر التهاب پوشش رکتوم ایجاد می شود که به آن مخاط رکتوم نیز می گویند. پروکتیت ممکن است حاد باشد، به این معنی که فرد برای مدت کوتاهی به دلیل یک علت خاص علائم دارد. همچنین ممکن است مزمن باشد، در این صورت فرد علائم را در مدت طولانی تری تجربه خواهد کرد. نوع و شدت علائم اغلب به علت اصلی التهاب بستگی دارد. در هر صورت، پروکتیت برای جلوگیری از عوارض نیاز به درمان دارد. این بیماری همچنین می تواند باعث خونریزی رکتوم یا ترشح مخاط شود. اگرچه طیف وسیعی از درمان ها برای کمک به کاهش علائم و القای بهبودی وجود دارد، اما هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. پزشکان داروهایی را برای کاهش علائم تجویز می کنند و ممکن است تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی را برای بهبودی توصیه کنند.
پروکتیت (التهاب رکتوم) چیست؟
پروکتیت التهاب پوشش رکتوم است. رکتوم یک لوله عضلانی در انتهای روده بزرگ است که مواد زائد از آن عبور می کنند. علائم پروکتیت شامل درد، ترشح و نیاز دائمی و فوری به مدفوع است. این التهاب دلایل مختلفی دارد که ممکن است منجر به یک دوره کوتاه پروکتیت یا یک مشکل طولانی مدت شود. هر کسی که مشکوک به این بیماری است یا متوجه علائم غیرعادی می شود باید به پزشک مراجعه کند. درمان پروکتیت به علت اصلی آن بستگی دارد.
بخوانید: تفاوت بیماری کولیت و کرون در چیست؟
چه عواملی باعث ایجاد پروکتیت می‌شوند؟
التهاب رکتوم دلایل مختلفی دارد که ممکن است منجر به پروکتیت حاد یا مزمن شود.علل احتمالی عبارتند از:
بیماری التهابی روده:
پروکتیت نوعی بیماری التهابی روده مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو است که درمان آن دشوار است.
پرتودرمانی سرطان:
سرطان های زیادی در اطراف راست روده وجود دارد که با پرتو درمانی قابل درمان است. پروکتیت ناشی از تشعشع ممکن است فقط تا زمانی که شما دارو مصرف می کنید ادامه داشته باشد.
عفونت های مقاربتی:
پروکتیت می تواند ناشی از بیماری هایی باشد که از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند، مانند تبخال تناسلی، کلامیدیا و سوزاک.
سایر عفونت ها:
عفونت ناشی از ارگانیسم های منتقله از غذا مانند سالمونلا و شیگلا می تواند باعث التهاب رکتوم شود.
پروکتیت ناشی از پروتئین غذا:
برخی از نوزادان تازه متولد شده اگر شیر گاو یا شیر خشک های حاوی سویا مصرف کنند، ممکن است به پروکتیت مبتلا شوند.
پروکتیت ائوزینوفیلیک:
نوعی پروکتیت است که ممکن است برای کودکان زیر دو سال اتفاق بیفتد. در این بیماری برخی از گلبول های سفید خون در سطح راست روده تجمع می یابند.
آنتی بیوتیک ها:
مصرف آنتی بیوتیک می تواند باکتری های مفید روده را از بین ببرد. در نتیجه به میکروب ها اجازه ورود به راست روده را می دهد که منجر به التهاب می شود.
بخوانید: بیماری کرون چیست؟ آیا قابل درمان است؟ نحوه کنترل بیماری
علائم پروکتیت چیست؟
علائم پروکتیت بسته به علت اصلی ممکن است کمی متفاوت باشد. شایع ترین علامت پروکتیت تنسموس است که احساس نیاز به مدفوع است. این احساس معمولاً ناراحت کننده است و حتی پس از دستشویی رفتن نیز ادامه خواهد داشت. سایر علائم عبارتند:
- خون در مدفوع یا خونریزی از مقعد
- درد در راست روده، شکم یا مقعد
- درد هنگام اجابت مزاج
- غدد لنفاوی متورم کشاله ران
- ترشح یا مخاط مقعدی
- مدفوع شل و آبکی یا اسهال
- یبوست
آیا پروکتیت قابل درمان است؟
اگر علائم پروکتیت دارید که معمولاً ناشی از یک بیماری مقاربتی است، ممکن است آنتی بیوتیک یا داروهای ضد ویروسی برای کمک به بهبودی شما تجویز شود.
کسانی که به دلیل ابتلا به کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون به پروکتیت مبتلا شده اند باید داروهای خود را ادامه دهند. برخی از داروها مانند استروئیدها می توانند برای کاهش احتمال مبارزه بدن با عفونت ها استفاده شوند.
روش‌های درمان پروکتیت کدامند؟
روش‌های درمان پروکتیت بسته به علت و شدت این بیماری متفاوت بوده و شامل موارد زیر است:
تغییر سبک زندگی برای تسکین پروکتیت
حمام سیتز را امتحان کنید. همچنین باید رژیم غذایی خود را کنترل کنید. غذاهایی وجود دارند که می توانند به بهبودی برخی از افراد مبتلا کمک کنند. برخی از غذاها نیز می توانند بیماری را بدتر کنند. برخی از غذاها مانند غذاهایی که چربی یا قند بالایی دارند، می توانند اسهال شما را بدتر کنند.
جراحی برای پروکتیت
اگر پروکتیت ناشی از یک بیماری طولانی مدت باشد، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. ایلئوستومی، کولکتومی و برداشتن کولون جراحی هایی هستند که برای درمان این بیماری اعمال می شوند.
عوارض پروکتیت
- کم خونی: خونریزی مزمن از مقعد در این بیماری می تواند باعث کم خونی شود.
- زخم های باز: التهاب مزمن در رکتوم که در این بیماری رخ می دهد منجر به زخم های باز در پوشش داخلی راست روده می شود.
- فیستول: گاهی اوقات زخم های ایجاد شده در رکتوم به طور کامل در دیواره روده گسترش یافته و فیستول ایجاد می کنند.
نحوه مدیریت بیماری التهابی پروکتیت؟
مدیریت بیماری التهابی پروکتیت با قطع مصرف هر چیزی که باعث التهاب می شود، مصرف آنتی بیوتیک یا داروهای ضد ویروس برای درمان عفونت و سرکوب کننده های ایمنی برای پروکتیت ناشی از خود ایمنی به راحتی امکان پذیر است.
پروکتیت در چه افرادی بیشتر شایع است؟
التهاب رکتوم در افراد مبتلا به بیماری های التهابی روده، عفونت های مقاربتی و کسانی که پرتودرمانی برای برخی سرطان ها انجام داده اند، بیشتر شایع است.
فرق بیماری پروکتیت با کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون
بیماری پروکتیت ناشی از التهاب در ناحیه رکتوم است و می تواند به دلیل کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون باشد. کولیت اولسراتیو باعث ایجاد زخم و التهاب در روده بزرگ و رکتوم می شود. بیماری کرون نیز روده کوچک یا هر قسمتی از دستگاه گوارش را تحریک می کند.
چه آزمایش‌هایی برای تشخیص پروکتیت انجام می‌شود؟
آزمایش‌هایی برای تشخیص پروکتیت انجام می‌شود عبارتند از:
- آزمایش خون
- آزمایش مدفوع
- اسکوپ رکتوم
- اسکوپ کولون
- آزمایش عفونت های مقاربتی
چگونه می‌توان از بروز پروکتیت پیشگیری کرد؟
برای کاهش ریسک ابتلا به التهاب رکتوم باید از کاندوم استفاده کنید تا از عفونت های مقاربتی (STIs) در امان باشید. از رابطه جنسی مقعدی به شدت خودداری کرده و تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید. با فردی که زخم یا ترشحات غیرعادی در ناحیه تناسلی دارد هرگز رابطه جنسی برقرار نکنید.
منبع:
https://www.truemeds.in/blog/what-is-proctitis
